Op,e hoek Marktstraat-Kleine Kerkstraat fyne we ut foarmaliche gerechtsgebouw, oait ston hyr un stins, welke in c.a. 1560 bouwt en bewoand wurdde deur de edelman Sikkinga. Later wurdde de stins ferkocht en ombouwt tot herberg en kreech ut de moaie naam ‘’De Witte Arend’’ aan de gefel hing un balk met derop un sittende arend. Ut gebouw telde twee ferdiepingen en had un hooch oplopend skeef dak, su we ontdekke kenne op un skilderij welke maakt is deur de soan fan de toenmaliche kastelein, Hermanus van de Velde. Disse Hermanus van de Velde had feul kwaliteiten at we siën naar de feule functies dy hij bekleedde, su was hij boade op ut stadhús, kunstskilder, hússkilder, skoanmaker, en kon hij restauràsies útfoere aan ut Chinese behang in ut raadhús.
De Marktstraat was in dy tiëd ut toneel fan de jaarmarkten alsmede fis, kees, en peardemarkten, mar ok de jaarlijkse kermis wurdde hyr houden. Naast herberg ‘’De Witte Arend’’ waren dur toen in de Marktstraat noch fier herbergen, klinkt logisch want ut was natuurlijk un perfecte plaats, want rond de Waach wurdde feul handel drefen en kwamen handelaren fan heinde en fer, dy soms ok un slaapplaats moesten hewwe.
At we de resolutieboeken fan Sneek dur op naslaan komme we un earste fermelding ofer de herberg teuchen wer in staat dat Engel Jans welke fan beroep bierdracher was, ontslag krechen had fanweche wangedrag in de Waach en herberg ‘’De Witte Arend’’. Rechels waren dur toen ok al rond herbergen, logementen etc. Op sundach mocht dur na 9 uur en tydens de kerkdiënsten nyt tapt wurre, ok mocht dur nyt fiool speult wurre, of dit laatste alleen op sundach fan kracht was, kon ik nyt achterhale, mar dit sal te maken had hewwe, met gelúdsoferlast ten tiëde fan de kerkdiënsten of wel met de sundachsrust.
Dur mocht foar de herbergen geen fee ferkocht wurre of te koop aanboaden wurre, dit mocht alleen op de derfoar aanwesen lokàsies, su as op de Koemerk. Bij ofertreding kon un tapferbod opleit wurre. De regels waren rond 1812 su streng dat dur selfs un register bij houden moest wurre fan de gasten, hyrin moest o.a. fermelden wurre, de naam fan de gast, ut beroep, de woanplaats en wenneer degene aankomen en weer fertrokken was. privacy wetten su as teuchenwoardich waren dur nyt, ut was dan ok heel normaal om in strafsaken de folledige naam in kranten of andere publicàsies te fermelden.
Buigt Dalsma was rond 1830 kastelein fan ‘’De Witte Arend en was fermoedelijk ok degene welke de herberg in 1839 ferkocht aan de stad. Reden fan disse ferkoop was, dat dur un paleis fan justitie komme moest. De kosten fan de bouw kwam foar un derde foar rekening fan Sneek, de rest wurdde betaald deur de gemeenten welke ok onder ut Arrondissement fielen.
Ut gerechtsgebouw is un ontwerp fan stadsbouwmeester Pieter Jentjes Rollema en is bouwt in Empire stijl. Ut paleis fan justitie deed diënst as rechtbank fan 1842 tot 1877, hyrna bleef alleen ut kantongerecht hyr noch actief. Ok fungeerde ut gebouw as húsfesting foar de ontfanger fan directe belastingen, omstreeks 1919 as ut bureau fan plysie alsmede in oktober fan dit selfde jaar kwam de arbeidsbeurs dur bij. De groate saal wurdde ok brúkt deur de nasionale militie foar loating, keuringen en inspectie. Bofen de ingang fan ut gebouw staat de tekst ‘’IUS SUUM CUIQUE’’ wat feitelijk betekent ‘’Het recht is voor ieder gelijk’’.
Teuchenwoardich is,t pand in gebrúk as horeca ondernemming, en kenne we wel ségge dat ouwe tiëden herlefe op dit plak wer oait herberg ‘’De Witte Arend’’ staan het.