As ik dizze foto sien mut ik denke an een hele hete sondagmorgen. Ik was een jaar of 8, dus het sal rond 1960 weest hewwe. We kwamen uut de kerk en deur de warmte was het in huus (JWF 68-1) niet te wezen. An de achterkant, op het balkon, konden je ok niet sitte. Feul te heet.
Alleen voor de huuzen an de linkerkant was wat skaduw en dêr gingen de meensen sitten. Op “rechtoppe” stoelen, want er was niemand die een tuunset had. Die bestonnen miskien wel niet eens. Een fan de buurfrouwen sei: “We lieke wel honnen, we hewwe allemaal de tong uut de bek”.
Ik sien se nog sitten. De mannen met dikke katoenen, gesteven overhemden met bretels der overheen. De strik af, de stieve boarden los, de mouwen oprold en op sokkefoeten. Sommigen rookten een dikke sigaar. De frouwen in hun sondagse jurken.
Kopke koffie der bij en dêr saten se dan de warmte te ferdragen. Niemand sei wat en in de hele straat gebeurde niks. Geeneen haalde het in sien hoofd om in die hitte te gaan lopen en auto’s waren der gewoan niet. Het was doadstil op straat.
Een buurmeiske en ik hadden nerges last fan. Wij ferfeelden oans, haalden oanze swiepketoppen tefoarskien en begonnen te toppen. Het was bijna al etenstied en mien moeke sei: “Je magge wel even toppe, maar at je af binne, mut je in ‘e huus komme, dan gaan we eten”. Wij moesten dus niet af rake, want het topte nou net su lekker en wij wuuden helemaal niet in ‘e huus.
Wij topten en topten. An mien swiepke sat een ouwe skoenfeter en dat ging lekker. Wij topten de straat uut, foarbij de Diekstra’s, de Kampens en de Hoogstra’s. We staken toppend en wel de Woudvaartkade over en topten ferder. Langs de ene kant fan het perkje op de foto en langs de andere kant terug. Foarbij de Anna Paulownastraat, foarbij buurman Bouma die horloozjes en klokken reparere kon, foorbij buurfrouw Sijperda die siekelijk was en altied op een bed achter het raam lei, foarbij de Kamstra’s en de familie Kracht.
We staken de Amaliastraat over en topten langs de skippersskoal, wêr op sondag ok altiten sondagsskoal was. We staken de Frederik Hendrikstraat over en topten langs de KWS. “Tot de Apestoalische kerk en niet verder”, had mien moeke seid. Bij de kerk kearden we om en topten terug. Langs de bakkerij fan Ten Dam, die froeger fan mien opa en oma weest was, bij de hoek sloegen we rechtsaf en topten we ferder om het driehoekige perkje heen toen weer rechtsaf naar oans huus.
Alle groate meensen hadden het swijgend ansien. “Nou earst maar even ete, dan kanne jou fanmiddag wel weer ferder toppe”, sei mien moeke. En ik was niet eens af. Gemeen hoor!